The reality of vanlife

Sommigen leven zo al tientallen jaren, maar dankzij de hashtag #vanlife is deze relatief nieuwe manier van leven enorm aan populariteit toegenomen. Mensen kopen een camper of bouwen er zelf eentje en creëren een nieuwe levensstijl vanuit een eigen huis op wielen waarin ze wonen, werken en reizen.

Op social media is het een regelrechte hype en de meest fantastische foto’s, video’s en verhalen komen voorbij. Sommigen kunnen er zelfs van leven en verdienen hun inkomen via sponsordeals, advertenties en andere samenwerkingen. Klinkt mooi allemaal, maar langzaam maar zeker komt er ook kritiek. Want hoe realistisch is de hele levensstijl rondom vanlife nou eigenlijk. Wordt het allemaal niet veel mooier gemaakt dan het in werkelijkheid is?

Blote billen en perfecte koppels
Wie op Instagram zoekt op #vanlife krijgt miljoenen hits op zijn feed te zien. Genoeg inspiratie voor wie gelijkgestemden zoekt, maar wie zich beperkt tot de populaire posts zal in veel gevallen een onrealistisch beeld voorgeschoteld krijgen. Want scrollend door Instagram komen de meest fantastische foto’s voorbij van vanlifers die hun droomleven showen. Van het lachende koppel dat – zogenaamd niet bewust van de camera – van elkaar geniet tot zongebruinde mannen met een sixpack die kunnen leven van de hele dag surfen. O, en vergeet de dames niet die met hun blote billen op bed liggen, kijkend naar het mooie uitzicht verderop. Leve #vangirl! En het liefst allemaal nog met een kampeerplek op een mooi afgelegen strand en een opgeruimd interieur waar zelfs opruimgoeroe Marie Kondo jaloers op is.

En dan heb je mij… Ik loop rustig een paar dagen in dezelfde kleding, plas op een mini toilet terwijl mijn vriend er zo’n beetje naast zit, ben de hele dag aan het opruimen omdat die ene vierkante meter binnen no time een teringzooi is en ik zet na vier dagen niet gedoucht te hebben een pet op mijn hoofd omdat mijn haar zo vet is dat je er bijna patat in kan bakken. Ik heb zelfs een brandwond op mijn voet opgelopen na het omgooien van een hete kop koffie omdat de ruimte zo klein is. Ok, misschien is mijn manier van het busjesleven af en toe ook gewoon een beetje chaotisch, maar ik weet zeker dat ik niet de enige ben (tenminste, zeg me dat ik niet de enige ben haha). Afijn, net als thuis is het leven on the road niet altijd perfect en zit er ook een mindere kant aan het hele gebeuren.

De realiteit van social media
Toch is vanlife op zichzelf niet nep. Het probleem rondom de realiteit van het wonen, werken en reizen in een busje is social media. Online willen we nu eenmaal graag de leuke dingen in ons leven delen en daar is het onderwerp vanlife geen uitzondering in. Dat gebeurt overal. Bijna niemand deelt zijn lelijkste foto of een verhaal over buikgriep waarbij je de hele dag boven de pot hangt, alleen omdat dat de realiteit is. Nu zit er natuurlijk nog wel wat tussen kotsen en kamperen onder een tropische palmboom in, en dat is volgens mij precies waar we naar op zoek moeten als we het échte vanlife willen zien. Gelukkig hoef je daarvoor alleen iets verder te kijken dan je neus lang is. Want er zijn genoeg vanlifers die mooie foto’s en verhalen delen, maar ook de mindere kant laten zien. Zoals hun struggles met veiligheid, slecht weer en misschien zelfs wel buikgriep.

Het ironische van dit hele verhaal is dat ik zelf werkzaam ben binnen de wereld van content creatie en mijn werk locatie-onafhankelijk kan uitvoeren als digital nomad. Schrijven en fotograferen is onderdeel van mijn vak en daardoor doe ik bijna niet anders dan het delen van verhalen, ook met mooie foto’s op mijn eigen social media. Wat dat betreft pas ik perfect in het cliché beeld van vanlife (behalve dat ik nog een vaste thuisbasis heb in Utrecht). Toch lig ik niet met mijn blote billen te poseren voor de camera of de hele tijd met mijn man de ‘oh, kijk ons eens lief glimlachen naar elkaar’ foto’s te maken. Dat zou mijn Instagram ongetwijfeld een flinke boost geven, maar ik voel me er simpelweg niet prettig bij omdat het allemaal super onecht voelt. Mezelf zo neerzetten is niet wie ik ben. Wie ik wel ben is iemand die door middel van het concept vanlife zoekende is naar een vrije manier van leven. De camper zelf is voor mij niet het doel, maar een middel om te kunnen doen wat ik het liefste wil doen.

De realiteit van mijn vanlife
En ja, soms is dat met vet haar. Een rommelige zelfbouw camper die eigenlijk nooit echt af is. Vieze kleding. Klote weer buiten. Frustratie omdat mijn ADD hoofd niet kan focussen op mijn werk. Kut campings. Hete koffie over mijn voet en zelfs soms kotsen boven de wc omdat ik buikgriep heb opgelopen (true story). Maar voor elk moment dat het soms even helemaal kut is zijn er gelukkig veel meer momenten waardoor ik besef waarom ik hiervoor heb gekozen. Zoals reizen naar waar het mooie weer is. Wildkamperen langs een mooi fjord. Wat mail op mijn telefoon kunnen wegwerken bij de camper op het strand. Nieuwe landen en culturen leren kennen. Buiten ravotten met onze poes Saartje. Vanuit de camper zo het bos in lopen voor een wandeling. De mooiste routes rijden. Biertjes drinken met gelijkgestemden rond het kampvuur. Steeds duurzamer en minimalistischer leren leven. Trots zijn op het resultaat van je eigen zelfbouw camper. En een reisverhaal tikken (binnen natuurlijk, want buiten zie je geen reet op je laptopscherm) terwijl je met de deur open uitkijkt op de besneeuwde bergtoppen. Maar bovenal vrij zijn en kunnen doen wat ik het liefste doe: ondernemen, reizen, schrijven en fotograferen.

Mijn vanlife bestaan… Ik zou het niet willen missen!