Interview Bart Thiesen
Benieuwd naar de vanlife stories van anderen? Wij gaan voor je op zoek naar de meest bijzondere verhalen van vanlifers uit binnen- én buitenland. Van toffe campers tot digital nomads op wielen en van de meest bijzondere camperavonturen tot duurzaam reizen. Lees mee en laat je inspireren!
Het was tijdens de tweede editie van de Vanlife NL meet-up toen de komst van een ene Bart niet onopgemerkt bleef. De luidruchtige motor die het terrein op kwam rijden deed veel hoofden doen omdraaien, maar het was het bijzondere voertuig zelf dat al snel veel bekijks trok. Een echte ruige vanlife truck zie je immers niet elke dag voorbijkomen. Maar wat is het verhaal van de eigenaar en wat zijn zijn plannen?
Bart Thiesen (Mr Koek) geeft ons een inkijkje!
Fotocredits: Robert Oosterbroek
#1 Vertel eens. Wie ben je?
Bart, voor sommige ook wel bekend als Mr Koek, geboren in het jaar 1985 en bovengemiddeld geïnteresseerd in alles wat er in de wereld om hem heen gebeurt. Opgegroeid in een klein dorpje in Limburg, maar vandaag de dag ben ik al weer enige tijd te vinden in het midden van het land. Ik ben geschoold in de zorg en journalistiek, maar momenteel werkzaam in dat eerste om genoeg te kunnen sparen om voor een paar jaar met mijn truck op pad te gaan. Verder ben ik altijd in voor een praatje zoals jullie tijdens de laatste Vanlife NL meeting wel hebben gemerkt, maar ook een goede discussie ga ik zeker niet uit de weg.
#2 In tegenstelling tot veel andere vanlifers heb je gekozen voor een truck in plaats van een standaard busje. Kun je meer vertellen over de achtergrond van de truck en waarom je voor dit voertuig hebt gekozen?
De truck is een DAF YA-4440 4×4 legertruck, maar waar de truck tijdens de periode in het leger allemaal is geweest is niet meer na te gaan. De wagen is tot 1994 van defensie geweest en is daarna op burgerkenteken gezet. Daarna is hij van een garagebedrijf geweest welke in Landcruisers doen. Ze hadden hun eigen rally team en de DAF ingericht als mobiele werkplaats om in het veld de racewagens te kunnen repareren. Op een blauwe maandag kocht ik via marktplaats theorieboeken voor het vrachtwagenrijbewijs. Na een tijdje studeren schreef ik me in voor de examens bij het CBR en toen was ik in theorie ineens vrachtwagenchauffeur. Er was geen weg meer terug en dus ben ik ook praktijklessen gaan volgen. Nadat ik mijn groot rijbewijs haalde heb ik de truck gekocht en was ik weer compleet blut. Het heeft toen nog een jaar geduurd voordat ik met de grote verbouwing kon beginnen.
In dat jaar heb ik heel veel gewerkt, de oude opbouw gesloopt en de hele verbouwing minutieus voorbereid. Ik kan daar echt helemaal in doorfreaken. Hele studies naar isolatiewaardes en lijmsoorten. Internet is dan echt een zegening met veel zelfbouwers en bedrijven die expeditie voertuigen bouwen. Voor een paar ton bouwen ze de perfecte woonunit voor je. Daar heb ik veel van af gekeken. Ik heb alles zo professioneel en degelijk proberen op te bouwen, maar wel op een manier dat het binnen mijn budget paste. Mijn ouders hebben een installatiebedrijfje waar ik veel meegewerkt heb en zo veel technisch inzicht van huis uit heb meegekregen. Ook heb ik heel veel hulp gehad van mijn vader! Daardoor heb ik nu een huis zonder veel vaste lasten, slechts een klein beetje belasting en verzekering.
#3 Wat zijn de voor- en nadelen van zo’n truck en is-ie al helemaal af?
Ieder voertuig heeft voor- en nadelen. Verreweg het grootste nadeel van mijn truck is het brandstofverbruik. Het ding loopt ongeveer 1 op 3 en op de snelweg 1 op 4. Dat is natuurlijk schandalig en milieutechnisch ook bijna niet te verantwoorden, haha. Voor milieuzones is de DAF sowieso allergisch, al zie ik dat niet echt als een groot nadeel. Wat moet je immers in de binnenstad met zo’n unit? Eigenlijk valt de grootte van de truck nog wel mee. Het is een relatief klein vrachtwagentje en minder groot dan bijvoorbeeld een vuilniswagen. Het ziet er heel bruut uit, maar dat komt voornamelijk omdat het hoog op de wielen staat (veel bodemvrijheid voor terreinrijden).
De truck is sinds april dit jaar helemaal af, of beter gezegd bewoonbaar. Zo’n project is namelijk nooit helemaal af. Er zijn nog een boel dingen die ik wil toevoegen. Zoals een grotere dieseltank, lucht geveerde stoelen in de cabine, een buitenkeuken en op lange termijn alle roestplekjes aanpakken en de cabine opnieuw spuiten.
Fotocredits: Robert Oosterbroek
#4 Je bent een fulltime vanlifer, maar verblijft vooralsnog in Nederland. Heb je wel plannen om naar het buitenland te gaan?
Omdat ik een jaar of vijf in dat ding wil blijven wonen heb ik geen haast. Ik zie de truck dan ook veel meer als een verplaatsbaar huisje. Geen idee hoe het precies gaat lopen allemaal, maar ik stel me voor dat ik een paar weken hier, een paar maanden daar of misschien wel een half jaartje op een vaste plek blijf staan. Het doel is niet om altijd maar onderweg te zijn. Het is echt een verplaatsbaar huisje in plaats van een campertje. In de truck heb ik ook een garage voor mijn fietsen. Dus als ik ergens een tijd lang sta doe ik van daaruit alles op de fiets of met het OV. Om die reden heb ik ook bewust voor een vrachtwagen gekozen. Alles is wat groter en je hebt heel veel laadvermogen. Ik wil er het hele jaar in kunnen verblijven en ik ben ook wel gehecht aan basale luxe zoals een warme douche, een comfortabel bed en een normaal toilet. Een busje is fantastisch voor een paar maanden in de zomer als het weer goed is, maar voor een lange periode zou het me wel snel gaan tegenstaan.
#5 Het verblijf in Nederland is dus tijdelijk vanwege je werk. Kun je meer vertellen over je werk en hoe je daar terecht bent gekomen?
Op de middelbare school was ik geen voorbeeld leerling. Ik begon op het VWO en liep met een mavodiploma de deur uit. Ik woonde toen met mijn ouders in een piepklein Limburgs dorpje, maar al snel had ik het daar helemaal gezien. De wereld was groter dan mijn dorpje! Zo snel mogelijk wilde ik op mezelf gaan wonen en koos daarom voor een zorg gerelateerde mbo-opleiding in Nijmegen. Daarna ben ik journalistiek gaan studeren in Utrecht en heb ik een tijdje als freelancer gewerkt. Dat was fantastisch en een hele mooie periode met veel reizen en avontuur. Maar financieel was het echt watertrappelen. Ik rookte keiveel, stond rood op mijn betaalrekening en had nog geen rijbewijs.
Toen ik bijna dertig werd had ik even genoeg van die onzekerheid en besloot ik mijn journalistieke werkzaamheden een tijdje op een laag pitje te zetten en weer terug te gaan naar de zorg. Op dat moment waren er enorm veel vacatures bij het COA. Over dit onderwerp heb ik als journalist veel geschreven, maar ik kende het asielsysteem alleen van buitenaf en dus leek het me super interessant om het eens van binnenuit te bekijken. Ik heb toen een dik half jaar op een groep alleenstaande minderjarige vreemdelingen gewerkt. Toen het weer minder druk werd met de instroom ben ik bij een GGZ-instelling gaan werken, daar werk ik nu nog steeds. In de tussentijd was ik gestopt met roken, heb ik een racefiets gekocht, mijn B-rijbewijs gehaald en weer wat geld gespaard.
Toch kriebelde het en ik mistte het avontuur.
Fotocredits: Bas van Setten
#6 Tijdens de meet-up kwam ook al naar voren dat je ervaring hebt als freelance journalist. Wat voor verhalen heb je zoal gemaakt en is dat iets wat je onderweg weer wil oppakken?
Na mijn studie journalistiek in Utrecht heb ik vier jaar als freelance journalist gewerkt. Dat was fantastisch! Indertijd was het chaos in Oekraïne en dan belde de fotograaf waar ik mee op pad ging me dinsdagavond op dat hij twee tickets naar Kiev had geboekt en stonden we woensdagmiddag aan de frontlinie. Later was er veel te doen rondom de instroom van asielzoekers, een onderwerp waar ik veel over heb geschreven en later in de zorg ook werkzaam in ben geweest. Al met al een mooie periode met veel reizen en avontuur. Wat mijn freelance bestaan lastig maakte waren de dubbele lasten. Op de momenten dat ik op pad was liep de huur en energierekening in Nederland gewoon door. Daar kwam nog een klap reis- en verblijfskosten overheen en dat moest ik allemaal zien terug te verdienen met verhalen. Onder de streep bleef er dan heel weinig over. Het idee ontstond dan ook om een huisje te bouwen waarbij ik geen hypotheek of huur zou hoeven betalen en daardoor met minder inkomen zou kunnen rondkomen.
Het idee is tweedelig. Enerzijds wil ik weer op reis en anderzijds wil ik ook gewoon wat rustiger leven. Een soort van prepensioen. Ik heb de mogelijkheid om deze keuze te maken. Ik prijs me elke dag gelukkig dat ik in het mooie Nederland ter wereld ben gekomen, het me aan niks heeft ontbroken en alle kansen heb gehad om mezelf te ontwikkelen. Je hebt zo ongelofelijk veel mogelijkheden en kansen. Daardoor vallen er ook andere keuzes te maken dan veertig jaar te werken om een hypotheek af te betalen. Na de verbouwing van de truck was mijn spaarrekening wel helemaal leeg. Met een bepaald bedrag in mijn hoofd ben ik nu druk aan het sparen voordat ik mijn huidige werk opzeg. Een gedeelte hiervan is noodbudget zodat ik in geval van nood altijd terug kan naar Nederland. Ook is er een deel gereserveerd om mijn journalistieke werk weer in de steigers te zetten. Mijn netwerk in die wereld is ook behoorlijk verwaterd, dus het heeft tijd nodig om dat allemaal weer op te pakken. Ik heb in ieder geval een heleboel ideeën.
#7 En tot slot: waar kunnen we jouw vanlife avonturen en verhalen volgen?
Op Instagram via @mrkoek.nl
Fotocredits: Bas van Setten
