We hamsteren onze voorraad eten bij elkaar en lopen ietwat zenuwachtig richting de bus die ons weg van de beschaafde wereld moet brengen. Met onze gloednieuwe wandeloutfits nemen we plaats op een van de voorste rijen in de bus. Terwijl de motor flink zit te ronken duurt het nog een goed kwartier tot ook de laatste passagiers zich op hun stoel hebben geïnstalleerd. Genoeg tijd voor ons om nog van gedachten te veranderen, maar we blijven vastberaden zitten. Dit is waar we helemaal voor naar het noorden zijn gekomen: het Koningspad in Zweden!
Toegegeven, onze voorbereiding op een wandeltocht van een week ging niet veel verder dan het inkopen van wat stoere outdoor spullen. Ons plan was vooral een goed excuus om eens een paar stevige wandelschoenen aan te schaffen en onszelf te trakteren op zo’n mooie Scandinavische wandeloutfit. Trainen hebben we niet gedaan. Tenzij je die ene zomerse dag meetelt waar we na 13 kilometer wandelen moe op de bank neerploften en sushi bestelden.
Koningspad Zweden
Ons doel is om een deel van het Koningspad in Zweden te wandelen. Dit pad, ook wel Kungsleden genoemd, is bekend onder veel wandelaars en opgericht aan het einde van de 19e eeuw om mensen de schoonheid van het landschap Lapland te laten zien. Het startpunt begint in het noorden bij het oud Samische dorp Abisko en loopt richting het zuiden tot het dorpje Hemavan. Bij elkaar telt de hele Kungsleden route zo’n 425 kilometer. Veel te ambitieus voor ons, dat hadden we gelukkig gelijk al door, maar de Kungsleden is ook in delen te bewandelen. Wij kiezen voor de populairste route en plannen een wandeltocht van 105 kilometer van Nikkaluokta naar Abisko. Google legt ons uit dat die route in een week tijd goed te doen is.
Dat Koningspad in Zweden lijkt ons wel wat. Een beetje bivakkeren in een tentje, water halen uit de rivier, een gat in de grond scheppen voor de grote boodschap en actief aan de wandel. In mijn hoofd schoten beelden a la Expeditie Robinson voorbij. Dat idee van survivallen in de natuur vond ik stiekem wel cool. Maanden gaan voorbij en op wat spullen na komt er geen voorbereiding aan te pas. Een weekje wandelen moet voor deze jonge ondernemende reizigers toch geen probleem zijn. En zo raapten we onze Fjällräven broeken bij elkaar, vulden onze rugtassen met gloednieuwe kampeerspullen en vertrokken we met onze donkerblauwe Volvo S90 uit ’98 richting Lapland. Zweedser wordt het bijna niet!
Wat een afgang!
Als we door de bus gedropt worden bij het startpunt in Nikkaluokta zien we door de Fjällräven klederdracht de Kungsleden niet meer. Verbaasd kijk ik om me heen naar de mensenmassa, maar de meeste van hen staan klaar om in de bus te stappen die ons zojuist heeft afgezet. Ze hebben de route andersom gelopen. Stiekem probeer ik aan hun gezicht af te lezen of de wandeltocht goed is bevallen. Ze kletsen wat af, lachen met elkaar en drinken hun laatste meegebrachte blikken bier op. Dat zit wel goed dus. Verderop spot ik tussen het struikgewas een smal paadje, een enkeling uit onze bus loopt ook die kant uit. Daar zal het wel zijn. We slaan de backpacks om en checken voor het telefonische bereik ons in de steek laat nog even het laatste weerbericht. Bewolkt, droog en een graad of 14. Prima wandelweertje.
De wandeling over de Kungsleden starten we samen met een aantal anderen. Enthousiaste pubers met hun vader. Bejaarde ANWB stelletjes. En alles daar tussenin. Aan het begin loopt iedereen bij elkaar en lijkt het wel de avondvierdaagse, maar al snel ontstaan er tempoverschillen en verspreid de boel zich een beetje. We worden dwars door het struikgewas gestuurd naar een open vlakte met een pad van houten planken en uitzicht op een van de eerste bergen in het gebied. Grappig hoe we na slechts een paar kilometer ineens in the middle of nowhere staan. Toch gaan die eerste kilometers ontzettend moeizaam. Mijn schouders doen akelig zeer en ik moet regelmatig stoppen om de banden van mijn backpack te verstellen. Zo vaak zelfs dat iedereen die vandaag aan deze wandeling zou beginnen ons inmiddels wel gepasseerd is.
Stoppen en weer doorgaan. Stoppen en weer doorgaan. Ik krijg de backpack maar niet goed versteld en het voelt inmiddels alsof iemand er een stapel bakstenen in heeft gestopt. Op deze manier kan ik wel een maand over deze wandeletappe doen. Na een paar uur ploeteren staat het huilen me dan ook nader dan het lachen. We besluiten om in de buurt van de volgende rivier te bivakkeren. Na de open vlakte worden we weer het dichte struikgewas ingestuurd dat even verderop wordt onderbroken door een stromende rivier. Een wiebelende stalen brug helpt ons naar de overkant. Op de oever vlakbij de rivier vinden we een prima plek om ons legergroene koepeltentje op te zetten. Terwijl ik daarna water uit de rivier haal om onze meegebrachte nasimaaltijd klaar te maken, loopt Niels verder het groen in op zoek naar losse takken om een kampvuur mee te maken.
Met een bidon met water uit de rivier en onze warme nasi uit zak zitten we stilletjes op een boomstam naast elkaar. Ik denk terug aan het Expeditie Robinson avontuur zoals ik dat eerder voor me zag. Daar lijkt dit in de verste verte niet op. Ik ben afvaller van aflevering één. Wat een afgang! Toch geniet ik even van het moment. Van de rust in de natuur, van het geluid van de stromende rivier verderop, van de warmte van het kampvuur die ik langs mijn handen voel stromen en van de kant-en-klare nasimaaltijd die onverwachts verdomd lekker smaakt. Maar, wat nu? Na een dag zwerven door de Zweedse wildernis past de backpack nog steeds niet. Blijkbaar heb ik dat ding iets te impulsief gekocht tijdens ons dagje shoppen in de outdoor winkel een paar maanden terug. Eigen schuld dikke bult. Verder lopen lijkt me een slecht plan, ook al twijfel ik enorm uit schuldgevoel. Hoe verder we lopen, des te ingewikkelder het wordt om te stoppen als het niet meer gaat en dus houdt hier ons Zweeds Koningspad avontuur op…
Dus…
Zo, wat een afgang hè! Ik ben er ook niet trots op, maar daardoor kan ik jullie wel behoeden voor dezelfde fout als ik. Dus voorzie jezelf van het juiste materiaal, probeer alles goed uit en train een beetje. Het niveau van de Kungsleden in Zweden is gemiddeld en ook goed te doen voor de wat minder ervaren wandelaar. De soms barre weersomstandigheden (het kan vriezen het kan dooien), een week lang flink wat kilometers stappen en mogelijk een stapel bakstenen op je rug maakt zo’n tocht er echter niet makkelijker op. Bereid je dus voor.
Hoe kom je bij de Kungsleden in Zweden?
De Kungsleden ligt helemaal in het noorden van Zweden in het landschap Lapland. De locatie is goed te bereiken met het vliegtuig, openbaar vervoer en eigen vervoer. Met de auto kun je er gelijk een rondreis door Zweden aan vastplakken, maar als dat allemaal wat te veel tijd kost kun je ook gewoon het vliegtuig naar de hoofdstad Stockholm nemen. Vanaf daar gaat een binnenlandse vlucht richting Kiruna waar je de bus kan pakken naar het startpunt Abisko of Nikkaluokta. Ook is het mogelijk om rechtstreek vanaf Stockholm naar Abisko te reizen met de nachttrein (wel zo duurzaam). Reserveer dan wel een plekje, want de trein zit in het hoogseizoen snel vol. Tickets boek je online via ACP Rail International.
Goed om te weten
In Zweden geldt het allemansrecht en mag je overal vrij kamperen zolang je de boel maar achterlaat zoals je het hebt aangetroffen (of schoner). Kamperen mag echter niet in de nationale parken, let daar dus even op voordat je besluit je tentje op te zetten. Ook is er om de 10 tot 20 km een berghut te vinden waar je mogelijk kan overnachten, wat voorraad eten in kan slaan en waar je jezelf even kan opfrissen. Deze hutten zijn open van eind juni tot halverwege september en kunnen vanwege drukte het beste van te voren gereserveerd worden, zeker als je überhaupt niet van plan bent om een tent mee te nemen. Reserveren kan via Swedish Tourist Assocation.
Bij de meeste berghutten is het mogelijk om een klein voorraadje eten mee te nemen. Wel zo slim als je geen zin hebt om voedsel voor een week en de extra kilo’s die daarbij horen mee te sjouwen. Maar zelf eigen eten meenemen kan natuurlijk ook. Bij de verschillende outdoor winkels hebben ze daar hele goede energierijke kant-en-klaar maaltijden (adventure food) voor. Net zoals onze nasi, aanrader! Water kun je overigens gewoon uit de rivier halen. Zolang het om een stromende rivier gaat is het water schoon genoeg om het zonder filter te kunnen drinken. Twijfel je toch? Neem dan deze waterfilterfles mee die bacteriën, parasieten én microplastics uit het water verwijdert.
De beste periode voor je wandeltocht is tussen juni en september, maar pas wel op voor de tussenmaanden juli en augustus. In die eerste maand is familie mug namelijk erg actief en in de maand augustus vindt de Fjällräven Classic plaats. Dit is een evenement met 2000 wandelaars en ik gok dat het dan toch een stuk minder leuk en avontuurlijk is om in dit gebied te wandelen. In de winter is het mogelijk om de Kungsleden in Zweden per ski’s af te leggen, maar hou wel rekening met de barre winterse omstandigheden en het niveau dat daarbij komt kijken (lees: niet voor onervaren avonturiers). De beste periode in de winter is in februari en maart, wanneer de sneeuw stevig genoeg is en de dagen weer wat langer worden. Dan kun je niet alleen genieten van het noorderlicht, maar zie je overdag ook welke kant de ski’s op moeten. Wel zo handig.
Dit eigen artikel bevat een affiliate link. Lees hier meer over in onze disclaimer.
