Verklaar de liefde met een huis in het paradijs van Nieuw-Zeeland

45 minuten van de bewoonde wereld in Queenstown ligt het plaatsje Paradise. Met een adembenemende route ernaartoe en moeder natuur in haar puurste vorm doet de naam van het plaatsje meer dan eer dan. Het is er uitgestorven, maar dat komt deze magische plek alleen maar ten goede. Het is Nieuw-Zeeland in zijn puurste vorm.

Puur Nieuw-Zeeland
Met onze camper leggen we moederziel alleen de route af richting het plaatsje Paradise. Starend uit het raam belanden we regelmatig bijna in een diepe kloof naast de weg. Het is Nieuw-Zeeland zoals we het eerder hebben leren kennen, maar dan de overtreffende trap daarvan.

De diepe kloven langs de weg worden omringd door een bergketen alsof de omgeving langzaam maar zeker afgesloten wordt van de rest. Alsof we naar het einde van de wereld rijden met als eindbestemming hét paradijs. En met paradijs bedoel ik geen witte zandstranden en hoge palmbomen, maar moeder natuur op haar best. Een natuurlijke omgeving zoals die zou zijn als wij mensen ervan af waren gebleven.

In de verte doemen de groene heuvels op die zo typerend zijn voor Nieuw-Zeeland. De bergen en dichte bebossing sluiten deze omgeving af, maar het voelt vrijer dan waar dan ook. Er is werkelijk niemand te bekennen.

Eenzaam landhuis
Rijdend langs de groene heuvels en open grasvlaktes belanden we niet veel later op een zijweggetje die ons dwars door dichte bebossing heen loost. Het is een gravel road die de camper flink door elkaar laat schudden en er moet zelfs een kleine river crossing overbrugd worden. Gelukkig is er de afgelopen weken weinig regen gevallen waardoor het niet meer dan een klein waterstroompje over het wegdek is.

Na een hobbelig ritje staan we opeens weer in open vlakte. Met een helder meer, groene weilanden met schapen, de bergen op de achtergrond en een hemel met een paar duistere wolken kan deze plek zo op een schilderij geplaatst worden. We hebben nog weinig teken van leven gezien, maar de schapen in de wei doen dit keer anders vermoeden.

Iets verderop ligt enigszins verscholen een groot landhuis grenzend aan het meer Diamond Lake. Het ligt precies op de grens van het officiële plaatsje Paradise, gezien het plaatsnaambord langs de weg. Het is bijna iconisch te noemen. Alsof het landhuis het paradijs zelf is. Alhoewel, als een van de weinige inwoners van deze plaats heeft de eigenaar misschien ook wel enig recht van spreken…

Door liefdesverdriet van Engeland naar Nieuw-Zeeland
Ik wil meer weten, maar vrienden maken blijkt moeilijk in het paradijs. Er heerst leegte. En als er ineens toch een boer op het erf van het landhuis opduikt, lijkt er geen mogelijkheid voor een praatje te zijn. De boer is druk in de weer met zijn pick-up en Border Collie om de wollige schapen richting een andere plek in de wei te drijven. Geduldig moet ik wachten en op zoek gaan naar andere bronnen over deze plek.

Na wat onderzoek stuit ik op het Arcadia House. Gebouwd in 1906 door de Brit Joseph Cyprian Fenn. Arcadia staat binnen de Griekse mythologie voor paradijs. Dat kan geen toeval zijn…

Joseph Fenn was een welgestelde Britse jongeman, kampioen roeier en net afgestudeerd aan de universiteit van Cambridge. Na een aantal mislukte pogingen in de liefde leek hij even het geluk gevonden te hebben en verloofde zich zelfs. Een bruiloft kwam er niet van, want hij werd belazerd door niemand minder dan zijn eigen vader die er met zijn verloofde vandoor ging. Zijn liefdesverdriet was zo groot dat hij besloot letterlijk naar de andere kant van de wereld te vertrekken. Tussen 1878 en 1881 vertrekt Joseph via Canada richting Nieuw-Zeeland voor een nieuw leven.

Joseph nam genoeg geld mee en investeerde de eerste jaren in zijn nieuwe thuisland in kleine bedrijven en stukken grond. Niet veel later ontdekte hij een plek gelegen nabij Queenstown dat zijn hart sneller deed kloppen. Na al zijn liefdesverdriet vestigde hij zich ironisch genoeg in een plaatsje genaamd Paradise. Daar isoleerde hij zichzelf in een kleine hut gelegen langs de Jordan rivier. Hij ontving vele brieven uit zijn thuisland, maar er wordt gezegd dat hij er nooit een open heeft gemaakt. Gezien de actie van zijn vader en verloofde is dat enigszins te begrijpen.

De liefde overtuigen door de bouw van een landhuis
Aan de overkant van de weg ligt het Paradise House, een accommodatie gerund door de Aitken familie. Joseph heeft de liefde nog niet opgegeven en valt als een blok voor dochter Isabella, of zoals de familie haar noemt: Poppy. Zijn liefdesverklaring wordt echter niet beantwoord en Poppy wijst Joseph af.

Dit keer doet het liefdesverdriet misschien nog wel gekkere dingen met Joseph dan voorheen. Als reactie stopt hij namelijk veel geld in het bouwen van het Arcadia House om Poppy te laten zien wat zij mist. Het wordt een landhuis met maar liefst 12 badkamers, een bibliotheek, rookkamer en meerdere rust- en eetkamers. Het deed Poppy niks… Joseph heeft er zelf nooit gewoond, maar leasde het aan managers die het als accommodatie zijn gaan runnen.

Na zijn laatste poging en hoop op liefde gooit hij de handdoek in de ring. Joseph sluit zich op in zijn hut en isoleert zichzelf van de buitenwereld. Af en toe komt hij een boer uit de buurt tegen, maar het contact blijft oppervlakkig. Meer dan 40 jaar leeft hij als kluizenaar in het paradijs zonder vrienden, familie, vrouw of gezin. In 1920 besluit Joseph het Arcadia House definitief te verkopen en drie jaar later op twee februari 1923 overlijdt hij in het ziekenhuis van Queenstown waar hij ook begraven ligt.

Uiteindelijk is het Arcadia House in handen gekomen van de familie Vient. Jim Vient is op het moment eigenaar van het landhuis en beschouwd het als zijn eigen onderkomen. Zou Jim de boer in de pick-up zijn geweest die ik de schapen in het weiland zag drijven?